Halverwege de tweede verdieping is een raam. Het glas is vervangen door een stuk karton. Macy trapt het in, en slingert zichzelf in het kraakpand.
Ze hangt over de rand van het raam. "ARG!" zegt ze. "De zon schijnt, dat haat ik."
Ondanks de zon kijkt ze naar beneden, waar Muffin een kwart brood beschermt. Haar grijze rat zal dat ding echt niet weggeven.
Er klinkt gekraak in het huis, misschien is het toch niet zo stevig. Ach, dat huis moest toch geloopt worden, dus Macy was blij dat ze er nog in was gekomen.
Een zucht verliet haar keel, als teken dat ze zich enorm verveelde.

Zuchtend liep hij door, door de straten en kleine steegjes. Bij het meeste geluid of gekraak stopte hij en keek dan met verbazende ogen om zich heen. Niet veel later zuchtte hij, maar liep door. Ineens hoorde hij een stem, waarschijnlijk afkomstig van een meisje. Rustig liep hij weer door en zag een kraakpand, misschien kwam het daar vandaan? Even doorzocht hij het huis snel met zijn ogen en bleef even een tijdje staan te kijken. Daarna besloot hij tóch maar wat te zeggen, maar niet veel. 'Hallo?' kwam er toen uit zijn mond en bleef rustig en geduldig staan te kijken naar het huis, daar zou het wel vandaan moeten komen, toch?

Macy bekeek de jongen. Hij zag er niet slecht uit, maar met onbekende jongens kun je het maar nooit weten.
"Hoi." zei ze kortaf, en wist niet of de jongen wat zou antwoorden.

Hij bekeek haar even goed, het uiterlijk van mensen scheelde hem nooit zo veel, maar het innerlijk echt wél. Even daarna haalde hij een hand door zijn haar en bekeek het meisje nog eens. 'Dylan,' sprak hij kort en keek het meisje met een lichte glimlach aan.

Ze bleef hetzelfde kijken, niet fronsend en niet glimlachend.
Was het de bedoeling dat ze haar naam zei?
"Macy."

Hij zuchtte even. Op dit soort momenten wist hij nooit zo goed was hij moest zeggen. Even bekeek hij haar nogeens, en de glimlach verdween even. 'Hmm...' zei hij nadenkend en keek het meisje, waarschijnlijk Macy genaamd aan.

Ze slingerde uit het raam en greep zich vast aan de waterpijp die al jaren geen water meer had bevat. Ze gleed naar beneden en stond ineens voor hem. "Hoi" zei ze, het klonk niet erg aardig, maar ook niet onaardig.

'Hoi,' zei hij normaal terug en keek haar gewoon aan, met zijn fonkelende bruine ogen en zijn gezicht dat geen enkele verkeerde opmerking kón bevatten. 'Woon je hier?' vroeg hij en bekeek het kraakpand even goed, zó slecht zag het er nou ook niet uit hoor, maarja ..

"Nopee." zei ze "Ik woon helemaar nergens."

Hij haalde fronsend zijn schouders op en keek haar daarna weer aan. 'Ik weet het niet, ik heb wel een huis maar,' zuchtte hij en keek even met een nietmenende glimlach Macy aan, ze was aardig, tot nu toe.

"Waarom ben je dan hier?" vroeg ze.

'Ik weet het niet,' zuchtte hij en schudde even zijn hoofd. 'Ik heb geen vrienden,' kwam er daarna even wachtend uit, het was fijn om dit bij iemand kwijt te kunnen. 'Ik heb ook geen vriendinnetje, ik heb niks, helemaal niks..' zuchtte hij en haalde even een hand door zijn haar. 'Behalve geld dan en een huis, maar dat is ook alles,' zei hij en keek met een kleine glimlach op zijn gezicht Macy aan.

Macy vond hem eigenlijk wel een beetje zielig, maar dat liet ze niet merken. Als hij bij de maffia zou komen, dan zou hij vast heel wat vrienden krijgen. Maar ze wist niet zeker of hij daar wel bij zou passen.

'Ach,' zuchtte hij, het geheim dat hij verborgen hield hoefde niemand te weten, even keek hij daarna rond. Niet veel later daarna keek hij Macy zo onschuldig mogelijk aan. 'Waar woon je dan als je nergens woont?' vroeg hij, hij had natuurlijk nog een grote schuur met een paar paardenstallen, daar zou ze anders wel even kunnen slapen.

"Hier" zei ze. "Mn gabbers zijn even weg, maar we 'slapen' hier meestal met zn allen."

'Cool,' zei hij meenend en keek even rond, niet iedereen hoefde te weten dat hij ook zo gewoond heeft en hij een leider van een groep was, maar daar was hij uitgestapt toen iedereen tegen hem werd en een andere groep begon, maar dát, dat hoeft niemand ooit te weten..

"Jij doet me denken aan iemand." zei ze "Ik weet alleen niet wie"
Muffin, Macy's rat, lag nog even vredig te slapen.

Hij haalde glimlachend zijn schouders op. 'Op wat voor een iemand?' vroeg hij met een grijns en keek Macy zo vriendelijk mogelijk aan. Daarna wendde hij zijn blik naar een rat. Even keek hij haar fronsend aan. 'Jou rat?' vroeg hij glimlachend en keek naar de slapende rat.

"Ja, dat is mijn rat" zei ze met een grijns.
Toen dacht ze even na over de serieuzere vraag. "Ik weet niet, iemand die ik al eens eerder heb gezien ofzoo." zei ze.

'Ik had..' begon hij maar haakte af, hij had vroeger een kat, maar die was overreden toen ze een straat over staken. Daarna schudde hij even zijn hoofd en keek Macy weer aan. 'Heb jij trouwens ook geen werk?' vroeg hij, niet dat hij het had maar het was gewoon een vraag die ineens in hem opkwam.

Zou ze zeggen dat ze de leider van de maffia was? "Ik leid een soort groep" zei ze dan maar. Het was waar, dus liegen deed ze niet. "En jij?"

'Leuk,' kwam er eerst uit en daarna dacht hij even na, nadenkend over de vraag die ze daarna had gevraagt. 'Nee, ik hád werk,' zuchtte hij en schudde zijn hoofd even.

"Ooh". Ze zou er maar niet over door praten.

'Maar het geeft niks, ik heb nog genoeg geld, nouja, een beetje dan,' glimlachte hij, hij vondt het meestal niet erg om over dat soort dingen te praten, dus als ze door zou gaan scheelde hem dat helemaal niks.

"Ik heb soms veel geld, en soms helemaal niks." zei ze. Vond ze niet erg. "Hangt er vanaf wat mijn gabbers doen."