"Je mag hier, als je wilt."

Hij glimlachte. 'Okey, dan,' zei hij vriendelijk en ging in de kamer liggen waar Macy ook lag, snel legde hij het matras goed weg en pakte een dekbed. Even zuchtte hij en keek Macy nog even aan, terwijl hij uiteindelijk zuchtte en zich daarna weer concentreerde.

Diep van binnen was Macy blij dat Dylan bij haar ging, en Saena op de andere kamer. Ze wist niet wat het was, maar ze vond het wel een fijn idee hebben. Maar dat was niet waar, dat wist ze zelf ook goed. Het was niet echt dat ze - eh.. Vond ze hem leuk dan? Nee.. dat was niet zo. Of-toch wel? Gefrustreerd van deze gedachtenoorlog trok ze wat nokkig het dekbed over haar heen, en viel vrijwel meteen in slaap. Na deze drukke dag was dat precies wat ze nodig had....

Dylan zuchtte, hij zag dat Macy het dekbed over haar heen trok en zo te zien was ze al meteen in slaap gevallen. Dylan staarde even nog een tijdje naar het plafond en even later gaapte hij, ging hij goed onder het dekbed liggen en viel hij in een rustige slaap. Deze dag was behoorlijk zwaar geweest en dit was dus iets wat hij eigenlijk net nodig had.

1 Dag later, in de ochtend.

Dylan opende zijn ogen en rekte zichzelf even uit, wreef even met zijn vuisten in zijn ogen en ging rechtop in bed zitten. Hij wist niet of Macy wakker was, maar het was wel tijd om op te gaan staan en hij besloot toen maar om Macy wakker te maken maar of ze het leuk zou vinden wist hij niet. 'Macy,' fluisterde hij door de kamer heen en wachtte even af met een glimlach op zijn gezicht, zou ze wakker zijn? Zou ze wakker worden? Dylan wist het niet maar hij wachtte geduldig af. Hij wist niet wat het was, maar was hij verliefd? Nee, dat kon toch nooit. Hij en verliefd? Nouja, misschien wel maar als het zo was wist hij zeker dat het maar van één kant zou komen en dat Macy niks voor hem voelde. Dus hij zou het maar geheim houden, voor Macy, voor Saena en voor iedereen dan ook op deze aardbol.

Het zachte woordje Macy hoorde ze, maar ze was niet wakker. Ze schrok er een beetje van, als ze het zo kon noemen. Ze sliep nog, maar zou zo wel wakker worden. Ze draaide zich om, waardoor ze bijna tegen Dylan aan lag. Toen langzamerhand haar ogen open gingen schrok ze enigzins van hem, maar liet dat niet merken. Ze ging rechtop zitten en keek even rond door de kamer, die er nog precies hetzelfde uitzag als gisteren toen ze hier in slaap was gevallen.

Een glimlach sierde zijn lippen toen hij zag dat Macy wakker werd, en een beetje schrok van hem. Ach, hij vond het niet echt erg hoor dat ze bijna tegen hem aan lag. Toen Macy rechtop in bed ging zitten keek hij haar aan en schraapte bijna onhoorbaar zijn keel. 'Goedemorgen,' fluisterde hij zachtjes tegen Macy, hij wist niet of ze het hoorde maar het was wel goed bedoeld en al zeker omdat Dylan het zei, want meestal zei hij dit nóóit tegen iemand.

Toen Dylan goedemorgen tegen haar zei, gaf haar dat een warm gevoel. Er was nog nooit iemand geweest die dat had gezegd tegen haar. Ze glimlachte, wat nogal zeldzaam was. "Jij ook" zei ze. Omdat ze nog een beetje slaperig was, zakte ze tegen hem aan, maar ging meteen weer rechtop zitten. Ze ademde diep in, en blies de lucht weer langzaam uit. Ze keek hem aan, en hij lachte lief naar haar, of verbeeldde ze zich dat? Die gedachte was alweer snel uit haar hoofd gewaaid en een beetje twijfelend stond ze op.

Toen Macy op stond stond hij ook op, en hij rekte zichzelf even uit. 'Denk je dat iedereen al wakker is?' vroeg hij aan Macy, terwijl hij haar aankeek en op haar reactie wachtte. Nee, misschien moest hij maar niet zo doen tegen haar. Maar wat moest hij dan, hard zijn? Nouja, dat misschien ook weer niet. Arghh, zijn hoofd ging nog wel misschien eens een keer ontploffen door al die vele en vage gedachten die hij had. Hij moest daar maar mee stoppen, want hij wist zeker dat het gevoel ofja, gevoel maar van een kant zou komen, die van hem.

"Ik weet het niet" zei ze, het kon haar ook niet schelen. Ze haalde haar hand even door haar haar heen, en ging op de rand van het matras zitten. Ze deed haar oude, kapotte allstars aan en kreeg het idee deze nacht zichzelf in het winkelcentrum op te sluiten. Misschien gingen er wel mensen mee? Stiekem hoopte ze op Dylan, maar dat zou hij waarschijnlijk niet willen.

Ook Dylan pakte zijn schoenen en ging op zijn matras zitten, met zijn rug naar Macy gekeerd. Hij schopte snel zijn voeten in de schoenen waar hier en daar vuil op zat maar ze waren nog niet echt kapot. Misschien kwam het wel omdat ze rood en hoog waren? Nee, dat kon natuurlijk nooit dat wist hij zelf ook wel. Hij glimlachte en strikte ze snel, toen hij klaar was en hij zijn oude, blauwe blouse met witte strepen had aan gedaan en zijn riem stond hij op en keek hij Macy aan. Wat gingen ze vandaag eigenlijk doen? Hij wist het niet maar Macy vast en zeker wel, toch of niet soms?

Aan het licht buiten te zien was het in de middag. "Ik ga zo even eten halen, en vanavond gaan we naar het winkelcentrum." Het zou vast raar klinken, want het winkelcentrum was niet eens open 's avonds.

Hij knikte naar haar en streek met zijn hand door zijn blonde haren heen zodat die goed vielen. Maar, het winkelcentrum was toch 's avonds helemaal niet open? Nouja, Macy het zeker zelf wel weten want anders zou ze het waarschijnlijk niet tegen hem gezegd hebben. Hij keek even naar de grond en hoorde dat Macy weg wou lopen, ze ging eten halen had ze gezegd maar nog voor ze bij de deur was keek hij op en pakte hij haar hand vast. 'Wacht,' zei hij stilletjes tegen haar en zette een paar stappen dichterbij om dichter bij Macy zelf te gaan staan. Dit vond hij een goed moment om te zeggen dat hij haar leuk vind, en ookal was het maar van een kant - want dat was bij de meeste gevallen van hem - dan maakte het hem niks uit, dan zou het er maar uit zijn en iedereen zou het van hem mogen weten. Nouja, iedereen? Dat was ook overdreven dat wist hij zelf ook wel maar hij moest het tegen Macy zeggen, om het haar gewoon te laten weten en als ze hem daarom niet meer wilde zien? Ja, dan zou hij uit de Maffia stappen en zelf een huis zoeken, zelf verder gaan en misschien wel terug naar school keren want hij had anders dan toch niks te doen. Snel schudde hij zijn hoofd even om uit zijn gedachten te ontwaken en keek hij recht in de ogen van Macy, hij had zichzelf eigenlijk nog nooit zó zenuwachtig gevoeld als nu, maar hij moest het zeggen want Macy had het recht om te weten dat hij meer voelde voor haar dan alleen maar om 'vrienden' te zijn, en bijna onhoorbaar schraapte hij zijn keel, klaar om het allergrootste geheim van hem te vertellen. 'Macy, ik weet niet hoe ik het zeg maar..' sprak hij met een rilling in zijn stem en een beetje stotterend, 'ik denk, dat ik je leuk vind.' Zo, dat was eruit en hij bleef haar aankijken, met zijn lieve zachte ogen en wachte een beetje ongeduldig op haar antwoord.

Hij vond me leuk. Dylan. Hij. Hij vond me leuk. Die zin moest ik een aantal keer in mijn hoofd herhalen voordat ik het een beetje kon beseffen. Het was niet zo dat ik niks voor hem voelde, maar ik - wás ik verliefd op hem? "Ik eh," begon ik, maar ik wist niks te zeggen. Ja, ik vond hem leuk maar waarom zou hij mij leuk vinden? Een zacht, nogal dom "Ik jou ook wel," kreeg ik eruit. Ik wist gewoon niet wat ik moest zeggen. Ik vond hem hartstikke leuk, maar dat hoorde toch niet? Of-of wel? Ik had dit gevoel - warm en fijn, en een beetje eng - eigenlijk nog nooit gehad bij iemand. Niet sinds ik was weggelopen. En bij hem wel. "Dylan - ik..." Moeizaam probeerde ik woorden te vinden, maar ze kwamen niet. Opeens kreeg ik een onweerstaanbare neiging om hem te omhelzen. Niet als vrienden, maar als een stelletje. Ik deed een stap naar hem toe, en liet mijn gewicht zich langzaam naar voren hellen. Ik legde mijn armen om zijn nek en voelde die van hem in mijn zij. Dit was iets wat ik nog nooit had meegemaakt.

Macy vond hem ook leuk? Hij kon wel een gat in de lucht springen van blijdschap, hij hield wel echt van haar en dat was misschien wel te merken aan hem maar voelde Macy dan ook hetzelfde voor hem of maar een heel klein beetje? Hij wist het niet, maar ze begon verder te vertellen en hij merkte dat Macy naar voren liep en haar gewicht een beetje naar voren, dus naar hem duwde en haar handen om zijn nek plaatste, ze voelde waarschijnlijk ook echt wat voor hem want anders zou ze dit vast niet gedaan hebben toch? Nog zonder te twijfelen plaatste hij zijn handen in haar zij, en wachtte hij rustig af wat Macy zou zeggen want hij kon ze wel een eeuw blijven staan, of voor altijd en ineens drong een warm gevoel zijn maag binnen en wist hij bijna wel zeker dat dit echte liefde was, niet zomaar maar heel speciaal en hij had dit gevoel om eerlijk te zijn nog nooit zo fijn en zo speciaal mee gemaakt. In heel zijn leven niet.