Ik trok mijn jas aan, en samen met Darren liep ik -hand in hand welliswaar- richting zijn flatwoninkje. Eenmaal daar aangekomen liepen we naar boven en ik deed meteen mijn jas en schoenen uit. Op mijn grijze sokken liep ik over het tapijt van de woonkamer en herinnerde dat ik een joggingbroek en een roze shirtje aan had. We hadden nog niet gegeten, dus ik keek even in de koelkast of Darren toevallig iets had dat ik kon maken, en ik vond een blik ewrtjes, wat sla en een stuk kip, dat ik binnen een mum van tijd had gemaakt. Toen ik het op de tafel zette, voelde ik Darren's warme armen van achteren om mijn middel gaan, en hij fluisterde wat in mijn oor.

'Ik heb trek... In jou,' fluisterde ik in haar oor, waarna ik haar zachtjes in haar nek zoende. 'Hou je in!' zei Shumi, waarna ik aan tafel ging zitten en mijn kip opat. Toen ik klaar was, liep ik naar haar toe en tilde haar op, om haar naar mijn slaapkamer -met 2persoonsbed ofcourse- te tillen en haar daar neer te leggen.

Wat wat hij lief! Na het eten tilde hij me op en legde me op het bed, en ging daar ook liggen. Het was niet bepaald tijd om naar bed te gaan, dus ik vroeg me af wat hij ging doen. Ik dacht aan iets - en ik denk dat hij hetzelfde dacht. Ze zéi het alleen niet.

Voorzichtig trok ik haar tegen me aan, bang haar te breken of pijn te doen. Ze legde haar hoofd op mijn buik en ik streelde haar haren. Een tijd lang lagen we zo, bang het moment te verbreken. Ik wilde niet weg, ik wilde niet weg van Shumi. Never.




DUUDE, dat wil ik ook ^^

Hij legde mijn hoofd op zijn buik, en streelde mijn haren. Het gaf me zo'n veilig gevoel, het leek alsof ik alles kon als ik bij hem was. Als ik bij hem was kon ik even het feit dat papa en mama dood waren vergeten. Als ik bij hem was dan voelde ik me gewoon zo fijn, ik wist niet hoe dat kwam.
Nog steeds dezelfde gedachte hing in mijn hoofd, en ik wist dat die ook in de zijne hing. Op zo'n moment werd de spontane Shumi even helemaal van mij weggetrokken en bleef er alleen een lieve, verlegen Shumi over. Nog steeds dachten we eraan. We wisten dat van elkaar, alleen we zeiden niks. Tot dat Darren zijn mond open deed en ik hem zachtjes hoorde zeggen; "Shumi?"


Ja doe dan wat

'Ik.. Jij, wij.. Ik.. Gods, hoe vraag je zoiets?!' mompelde ik. Voorzichtig legde ik haar weer naast me en liep naar mijn nachtkastje. Ik trok een laatje open en pakte er een condoom uit. 'Duidelijk?' vroeg ik met een grijns.

Hij stotterde een beetje, en haalde toen wat uit zijn nachtkastje. Ik begreep het, dat was eigenlijk zobeetje waar we allebei aan dachten. Ik begon te glimlachen en keek hem lief aan, wat wilde zeggen 'Ja, is goed,'. Ik twijfelde nog eventjes, wat zou Ryrin wel niet denken? Met 'We moeten verder gaan met ons leven, een partner vinden en ons eigen geluk maken,' had hij het vast niet zo snel bedacht. Maar het was toch míjn leven, waar ik mocht bepalen wat er gebeurde? En ík wilde dit, zolang Darren dat ook wilde. Mijn vurig verlangen ooit weer gelukkig te worden, daar was hij mijn enige hoop geworden. En telkens als ik hem aankeek, voelde ik het weer een beetje terugkomen. "Darren, ik wil dit, zolang jij dat ook wil." ♥

*even vooraf; awwww *


Ik glimlachte liefjes naar haar. 'Shumi, weet je het echt zeker? Je moet het echt willen hoor, anders wachten we gewoon en dan doen we het later enzo, want ik we staan nu op het punt elkaar te ontmaagden en je moet wel zeker weten dat je het wil en...' Maar ik kon mijn zin niet afmaken, wat Shumi onderbrak me.

Hij praatte tien keer zo snel als wat ik van hem was gewend. Het leek een beetje op de manier hoe je praatte als je een spreekbeurt moest houden en heel nerveus was, waar dan ging het over totaal iets anders. "Darren, ik-," zo gauw wist ik even niet wat ik moest zeggen, als hij maar niet op die manier ging praten. "Ik wil het écht heel graag, Darren. Als jij het ook wil, dan..." Ik keek hem aan, beïnvloed door zijn woorden die me lieten twijfelen, maar toch wilde ik het. En ik wist dat hij dat ook wilde. De rest kon allemaal opflikkeren, vond ik. Daar ging het niet om, het ging om ons. "Wij willen dit, toch?" vroeg ik hem.

'Als jij het wilt, wil ik het ook. Ik wil het sowieso, daar niet van, maar ik zal altijd op je wachten, dat moet je weten. Of je nu wel of niet wilt, ik laat je niet nog een keer in de steek. Ik hou van je Shumi, ik zal eeuwig op je wachten, begrijp dat goed, okee?'

"Je hoeft niet te wachten want.." begon ik. "Ik wil het ook, omdat jij de enige bent voor mij, denk ik,". Het was niet mogelijk dat er iemand anders was die nog beter voor mij zorgde dan Darren. Er waren geen andere puzzelstukjes die aan de mijne paste, alleen die van Darren. Dat wist hij ook. "Alsjeblieft? Geloof je me als ik zeg dat ik dit ook wil?"

'Ik geloof altijd in je Shumi, hoe duidelijk het ook is dat je een luigen vertelt, ik zal deze voor waarheid aannemen,' zei ik, terwijl ik naast haar ging zitten en overdacht of dit wel echt het juiste moment was.

"Ik kán niet tegen je liegen," zei ik "Daarvoor hou ik teveel van je,". Ik keek hem aan en glimlachte opnieuw. Hij ging zitten, dus ik volgde zijn voorbeeld. Ik keek hem aan, en zakte toen tegen hem aan, terwijl ik mijn arm om zijn rug deed en hij de zijne op mijn schouder legde. Ik sloot mijn ogen om van dit fijne moment te genieten, al wist ik dat het straks misschien nog wel fijner zou worden. Ik wist het niet, maar dat zou ik ooit wel weten.

Een tijdje zaten we daar, terwijl het buiten steeds donkerder werd en de wind langs mijn flatje schuurde. Op een gegeven moment hoorde ik een diepe, zware ademhaling naast me. Shumi was in slaap gevallen. Voorzichtig kroop ik onder haar uit en tilde haar naar de ene helft van het bed en legde haar voorzichtig onder de dekens. Daarna kleedde ik me uit tot ik alleen nog in onderbroek gekleed was en ging naast haar liggen.

Ik was moe van die dag, en ik was in slaap gevallen. Ik droomde niks, terwijl Darren me onder de dekens legde. Zonder dat ik het doorhad, trok ik de dekens verder over me heen. Het windje suisde langs de flat en de maan scheen door een kiertje in de gordijnen.

Een zwaar geklop op de voordeur maakte me wakker. Hoe laat was het? Ik keek op mijn mobieltje, het was 3:24. Wie kwam er nou op bezoek rond dit uur? Bang om Shumi wakker te maken stond ik zachtjes op, en ik liep naar de voordeur.

Ik hoorde wat, en ik werd ervan wakker. Ik ging zitten, en Darren was weg. Ik hoorde hem praten met iemand, maar ik kon niet horen wat ze zeiden omdat de deur dicht was. Ik school het dekbed van me af en zag dat ik een paarse nachtjapon aanhad, en dat de rest van mijn kleren allemaal op de grond lagen. Darren had me vast dit aangedaan toen ik ging slapen, wat lief van hem!
Ik gaapte, en liep naar de deur toe. Langzaam liep ik naar de woonkamer, en zag Darren in de deuropening. Het licht in het trappenhuis was uit, dus ik kon niet zien wie er nog meer stond. Maar toen hij praatte, hoorde ik meteen wie het was: Ryrin.

'Ryrin, kappen nu. Shumi ligt te slapen, en je doet maar zachtjes. Pak wat eten en GA SLAPEN.'
Ryrin rolde met zijn ogen, maar luisterde.
Zachtjes sloop ik terug naar Shumi's kamer.
'Ben je wakker?' vroeg ik zachtjes, bang haar wakker te maken.

Ik was net uit mijn bed gegaan en stond voor de open deur van de slaap kamer. Darren kwam weer terug en vroeg me of ik wakker was. "Ja," zei ik zachtjes, toen ik weer op het bed plofte. Ik glimlachte, wat slecht te zien was in het donker. "Was dat Ryrin?"

Ik knikte, maar dat hoorde ze niet, dus ik zei: 'Ja.'
Voorzichtig begeleidde ik haar weer naar haar bed, en ging ernaast liggen.
Ik trok de deken over ons heen.
'Hij is weer thuis, je hoeft niet meer ongerust te zijn,' stelde ik haar gerust.

Ik ging weer in het bed liggen, en moest moeite doen om niet meteen in slaap te vallen. "Daar was ik niet bezorgd om," begon ik, "Ik dacht eerder dat hij bezorgd om mij zou zijn als hij thuis kwam en zag dat ik weg was..." Ik deed mijn ogen dicht en ging tegen Darren aan liggen.

'Hmm, ik geloof dat hij voorlopig zelf genoeg aan zijn hoofd heeft,' mompelde ik, en ik drukte Shumi tegen me aan. Ik deed mijn ogen dicht, en al snel viel ik in slaap.

Hij was warm, en ik trok de dekens over me heen. Ik keek hem nog een keer aan, en deed toen mijn ogen weer dicht. En ik kon me niet echt meer herinneren of ik toen in slaap viel.

Ik werd wakker van een luid gestommel wat duidelijk over de trap naar beneden liep. Shumi sliep nog, dus ik sloop snel naar de gang en sloot de deur achter me. Ik ging zachtjes naar beneden en keek in de koelkast. Mazzel! Eieren waren aanwezig. Ik pakte een pannetje en begon ze te koken. Al snel had ik 2 zachte eitjes. Ik dekte de tafel met wat ik maar kon vinden -na een paar beschimmelde etensresten te hebben weggegooid-

'Wake up!' riep ik naar Shumi.

Ik hoorde iemand roepen. De gordijnen van een kleinere kamer dan die van mij waren open en ik ging rechtopzitten. Ik schoof de deken een beetje van me af en keek om me heen. Waar was ik ookalweer? Ohja, bij Darren ♥
Ik stond op en zag dat ik nog steeds dat paarse shirt aan had. Een beetje slaperig liep ik naar de kamer toe en zag een ontbijtje. "Darren!" riep ik lief.