Op hoge hakken kwam April door de school gelopen. Het was haar eerste schooldag en zou zichzelf niet als een zielig vogeltje gaan gedragen. Ze kende hier al twee mensen, eentje die ze mocht, en een die ze helemaal niet mocht. Ze dacht even terug naar de ontmoeting in het park. Weer viel er een grijns op haar gezicht. Daarna dacht ze aan het winkel centrum. Ze glimlachte bij de gedachte en keek om zich heen. Ze had het eerste uur uitval dus ze kon net zo goed in de aula gaan zitten. Ze had haar tas over haar schouder geslagen en liep naar de aula.

Jesse speelde een beetje met zijn vingers, probeerde een grappig ritme te maken. Hij was extra vroeg opgestaan, zodat hij dan als dat nieuwe meisje in hun klas kwam hij geen slechte indruk maakte door te laat te komen. Kwam hij aanlopen, was zijn eerste uur uitgevallen! Hij kon zich wel voor zijn hoofd slaan, was hij extra vroeg opgestaan voor niks! Aan de andere kant van de aula zat een meisje, dat hij niet kende. Ze zag er vriendelijk uit, vond hij. Zou zij dat nieuwe meisje zijn? Ze leek wel een of twee jaar jonger dan hem, maar ja, hij was ook een keer blijven zitten, hij zou eigenlijk in de vijfde moeten zitten, maar zat in de vierde. Jesse keek naar de enorme klok in de aula, die hem vertelde dat hij nog een half uur moest wachten.

April haalde een boek uit haar tas en bestudeerde het. Ze zou het volgende uur wiskunde hebben. Een van de vakken waar ze een hekel aan had. Ze legde het terug in haar tas en zag dat de aula leeg liep. Enkel een paar mensen bleven staan, maar later verdwenen die ook. Alleen een jongen bleef staan. April keek hem even aan en stond op. Zou hij ook in haar klas zitten? En zou de rest van de groep weten dat er uitval was? Ze liep richting de jongen terwijl ze even haar bruine haar achterover sloeg. Ze kwam dichterbij en schatte de jongen ouder dan haar. Ze keek even twijfelend kon hij wel in haar klas zitten? Ze stapte er toch op af en stond nu naast de jongen. Ze opende haar mond en liet haar stem klinken. ,,Heeii, heb je ook het eerste uur uitval?" Vroeg ze terwijl ze haar hoofd schuin hield.

Er kwam een meisje naar hem toe, en ze vroeg of hij ook uitval had. Hij knikte. "Ja, zometeen heb ik wiskunde. Bah, daar hou ik dus totaal niet van. In welke klas zit jij eigenlijk? Ik heb je nog nooit gezien," zei hij. Hij keek haar aan en glimlachte een beetje. Jesse wachtte op haar antwoord.

Ze zag dat de jongen haar in de gaten kreeg en normaal reageerde. Ze keek even verwonderd op toen ze hoorde dat de jongen zo ook wiskunde had. Ze hoorde de volgende vraag. ,,Ik ben nieuw hier," Zei ze en keek op haar blaadje waar haar klassenummer opstond. ,,Ik zit in klas ha3B." Zei ze terwijl ze nog even door haar rooster spiekte. Daarna liet ze haar blik weer op de jongen glijden.

Je heb geen 3 volle regels

"Ooh, wat grappig, ik zit ook in Ha3B," Hij lachte naar haar en herinnerde zich dat hun mentor iets had verteld over een nieuw meisje, wiens naam -eh- April -ofzo- was. "Jij moet zeker -eh- April zijn, ik ben Jesse," zei hij. Ik wilde haar een duwtje tegen haar schouder geven, maar dat deed je niet bij meisjes. Ze zag er leuk en vriendelijk uit, en hij stond daar maar een beetje dom te doen. Dat hij dan gitaar speelde, kon zingen en er lief uit zag, was soms wel eens de reden dat hij meisjes aantrok. Maar hij had nog nooit gezoend, en dat was zijn geheim. Alleen was hij van plan daar dit jaar verandering in te maken...

Ze keek glimlachend op, ze had nu in iedergeval al een klas genoot ontmoet. En nog iemand die ze mocht ook. Ze luistede naar zijn woorden. En knikte vrolijk, ,,Ja dat ben ik." Zei ze iets wat vrolijk en keek toen weer naar de blonde jongen. Hij had een schattige maar goede uitstraling. In haar vorige buurt waren het alleen maar van die grote jongens met grote monden en als er niet werd geluisterd werd er geslagen. Gelukkig hoorde zij bij de meiden die het goed voor elkaar had, want als je soms zag je die meiden die in een hoekje werden gedreven. Ze zuchte even en keek naar de klok er waren al 6 minuten voorbij! de tijd ging toch best snel. Ze keek de jongen aan, en glimlachte een beetje verlegen.