Vanaf het bankje staarde ze voor zich uit. Kleine kinderen huppelden hand in hand met hun drie keer grotere ouders langs de fontein, die voor Saena alleen maar bloed leek te spuiten. Ze zuchtte en trok haar knieën op. Een jongetje liep rond met een kruiwagen met limonade en snoepjes. Ze hoorde hoe hij vroeg: 'Wilt u wat kopen?' En iedereen kocht iets. Toen kwam het jongetje bij haar langs. 'Wilt u wat kopen?' vroeg hij met een schattig stemmetje. Saena trok haar schouders op. 'Ik heb geen geld.' Teleurgesteld draaide het jongetje zich om en liep verder en ze keek hem na.

Net terug van een dagje rondscharrelen in het centrum, hopend om iets te kunnen krijgen, liep Macy iets vermoeid langs het park. Hoe moe ze dan ook was, ze was ook erg oplettend en zag iedereen in het park. Er zat een meisje, ze zag er alleen uit.
Macy kon zich er wel wat bij voorstellen, want zo had ze zich vroeger ook altijd gevoeld. Even twijfelde ze of ze erop af zou lopen. Ze stapte van het pad af en ging op een bankje tegenover haar zitten. Ze was wel wat ouder.
Macy zei helemaal niks en bleef voor zich uit staren. Het jongentje gaf ze een kwartje, "Meer heb ik niet", was het excuus. Het jongentje keek haar glimlachend aan en gaf haar twee zuurtjes, waarvan Macy er een in haar mond stopte.

Tussen haar pony door staarde ze naar het meisje voor haar. Ze was mooi om te zien. Misschien had ze wel veel aanbidders. Ze liet haar benen zakken en zakte onderuit. Plotseling stond ze op en liep ze naar de fontein. Ze liet het water tussen haar vingers toen ze haar hand optilde. Ze dacht terug aan de dag dat haar ouders achter haar geheim kwamen. Een geheim dat niemand wist. Het was koud geweest die dag. Ijskoud. Koud genoeg in ieder geval.

"Ze denkt vast dat is een arrogante bitch ben", mompelde ze binnensmonds. Macy leek er dan ook wel eentje, maar ze was ook nog steeds gevoelig van binnen. Net als het zuurtje dat ze in haar mond had, dat was ook heel hard aan de buitenkant, maar aan de binnenkant zat een soort gel-spul.
Haar ogen volgden het meisje. Misschien zou ze wel in de groep passen. Eerst maar contact zoeken, dan zouden we er wel achter komen.
Dat vond Macy in het begin ook altijd erg moeilijk, maar nu is ze de leider van de maffia. Diep van binnen schaamt Macy zich. Héél diep.
Maar dat is iets wat ze nooit zal vertellen.

Ze hoorde achter zich vaag een geluid. Meteen draaide ze zich om. Haar oren waren scherp. Scherper dan die van andere mensen. Ze zag het meisje weer zitten. Ze leek diep in gedachten, maar staarde wel naar Saena. Ze voelde zich er ongemakkelijk onder. Ze liep naar het meisje toe, haar hand nog nat van het water. 'Hoi...' zei ze verlegen.

Macy bleef stil. De zei niks en hield haar lippen stevig op elkaar, want ze snapte dat het meisje zich ongemakkelijk voelde.
Even bleef het meisje staan, alsof ze op een antwoord wachtte. "Hoi." antwoordde Macy, wat eigenlijk niet haar bedoeling was.
Maar als ze het meisje mee wilde nemen naar de achterwijk, zou ze natuurlijk wel eerst vriendelijk moeten overkomen.
"Dat ben ik ook," dacht Macy. "Zo zie ik er alleen niet uit."

Ze ging naast het meisje op de bank zitten. Al haar verlegenheid was opslag weg toen ze de warmte van het meisje af voelde komen. 'Saena,' zei ze en vormde haar hand in een peaceteken, iets dat ze standaard deed.

Het meisje was eigenlijk best wel, tja.. "Macy", zei ze automatisch. Vanaf nu wist ze zeker dat Saena bij de maffia moest.

'Leuk je te ontmoeten.' Ze lachte voorzichtig, maar niet gemaakt. Macy had iets gemeens in zich, een soort woede die er nooit uit zou gaan. En stiekem, vooral stiekem. 'Wat doe jij in het dagelijks leven?' vroeg Saena, terwijl ze glimlachte.

"Ehm.." zei Macy. Moeilijke vraag. "Dat ehm- kan ik niet zo een twee drie uitleggen."
Vooral niet verlegen keek ze het meisje aan en glimlachte oprecht, wat ze al een hele tijd niet meer had gedaan.
Het was ook wel een moeilijke keuze. Vertel je een meisje dat je in het park ontmoet dat je al een paar jaar weggelopen bent, en dat je in de maffia zit?
"Ik ben al een paar jaar weggelopen." zei ze dan maar. Het was waar. Als ze Saena beter leerde kennen zou ze haar alles vertellen.
Nouja, bijna alles.
Haar diepste geheim moest geheim blijven.

'Interessant,' zei Saena, maar ze was een beetje geschrokken. Iets in de ogen van deze Macy zei dat ze iets verzweeg. 'En verder? Baan? Vriendengroep?' Ze vroeg door, ook al wist ze dat Macy dat niet leuk zou vinden. Maar goed, mensen moet je leren kennen.

"Vriendengroep-achtig-iets", zei ze op een toon alsof ze het een beetje vergeten was. "De meeste mensen kennen ons niet."
Macy keek nog steeds naar Saena, half glimlachend. "En jij?"

'Niks, nada, noppes. Geen huis, geen geld, geen ouders, geen familie en geen vrienden. Nouja, ik heb wel vrienden, maar niet echt echte vrienden, snap je?' Haar ogen lieten die van Macy niet los. 'Wat doe jij voor de kost?'

"Tja, wat je kost noemt." zei Macy "Meestal scharrelen we maar wat rond in de stad, kijken of mensen een euro laten vallen. Sommigen uit mijn groep die werken, we delen het geld altijd. Want samen heb je natuurlijk veel meer.."
Toen besefte ze dat Saene helemaal niks meer had. "Wil je een keer met mij mee?" vroeg ze toen.

Ze twijfelde. Iets stond haar tegen, maar ja, wat kon ze anders? Ze moest toch op een manier geld zien te verdienen. Ze gaf Macy het voordeel van de twijfel. 'Okee, is goed... Maareehh, nu we hier toch zijn.. Heb je misschien wat te eten?'

Macy gaf haar het andere zuurtje. "Straks krijg je meer, de jongens hebben drie broden te pakken gekregen hoorde ik."
Toen Macy opstond, zag ze er misschien wat mager uit. Nouja, niet zó mager, maar ook niet mollig.
Gewoon een beetje dun, maar niet ongezond mager.
Macy's vest hing los en ze voelde nog even in haar zakken, maar ze had niks meer.
"Kom je mee?" zei ze aardig. Dat aardige meende ze.

Ze knikte en sprong overeind, terwijl ze het zuurtje naar binnen mikte. Ze sabbelde erop en liet de smaak haar maag vullen. Macy was mooi. 'Waar gaan we heen?'

"Kom maar mee." zei ze, en ze liep samen met Saena het park uit. Macy liep wat achteroverleunend, en een beetje slenterend. Saena liep wat rechterop, maar dat maakte niet uit.
Sneller dan ze dacht, was ze in het centrum van de stad. Met Saena liep ze naar de fontijn toe, waar een paar jongens zaten.


Verder in centrum?

Prima, zie je daar.

SLOT

Slotaanvraag beantwoord, en uitgevoerd.