Ze stapte het huis in en keek rond. Afwachtend wat Saena en Dylan zouden zeggen.

'Zo, het is hier groot zeg,' zei hij en bekeek de grote ruimte. 'Goede deal heb je gemaakt Macy,' zei hij grinnikend en liep verder door, om het gebouw beter kunnen te bekijken. 'Hebben jullie trouwens honger, anders ga ik wel wat halen,' zei hij knipoogend en wachtte op een reactie.

'Oh. My. God,' zei ze, niet wetend wat ze anders moest zeggen. 'Zo. Fucking. Groot.' Ze sprak de woorden uit alsof ze heilig waren. Toen reageerde ze op Dylan, waarvan ze inmiddels wist hoe hij heette. 'Hmm, ja, lekker!'

"Is goed" zei ze tegen Dylan. Ze wenkte naar Saena. "Kom, we gaan boven kijken".

'Okey,' zei hij, liep het huis uit en rende naar de winkels. Bij iedere winkel keek hij even naar binnen, hij had besloten om de pizzaria naar binnen te gaan en een pizza te bestellen, toen hij dat had gedaan rende hij terug met de doos pizza in zijn hand. Daarna liep hij naar boven waar Macy en Saena naar boven gingen en glimlachde. 'Gehaald,' grijnsde hij.

"Goedzo" mompelde ze, terwijl ze alle kamers inspecteerde. Het waren er vijf, drie slaapkamers, een badkamer en een woonkamer. Helaas was de zolder doorgezakt en was een slaapkamer ingestort, dus bleven er maar twee over.
Ze dacht er niet meer over na, en opende een doos pizza. Ze pakte een groot stuk, en zette haar tanden erin, waarna de lekkere smaak van de pizza zich door haar mond verspreidde.

Hij zuchtte even en keek de rest van het huis rond, het was er ruim en groot. Groter als het huis waar hij Macy had leren kennen wist hij niet, hij was daar namelijk nog nooit binnen geweest. Toen Macy de pizzadoos opende glimlachte hij en keek haar aan. 'Owja, ik wist niet welke smaak jullie wilde, maar ik had er gewoon een gepakt en meegenomen,' grinnikte hij en pakte later ook een stuk, snel at hij een stukje van de pizza op en kneep zijn ogen even dicht, die hij even later weer opende. Hij had deze smaak lang niet meer geproefd en in zijn mond gehad, maar het voelde goed aan. Toen hij later zijn ogen opende en zijn ogen even de kamer doorkeken waar ze stonden glimlachte hij, en keek wéér naar de pizza, waar nu alweer een stuk vanaf was, door hem gedaan.

Ze glimlachte, terwijl ze zag dat Dylan een hap nam. "Ja, het is juist goed". Glimlachjes van Macy waren erg zeldzaam, ze kwamen bijna nooit voor, maar ze waren wel altijd oprecht gemeend.

Hij keek weer naar zij pizza en concentreerde zich er even op. Rustig gleden zijn ogen weer naar Macy, die voor hem stond. Hoe lang hij Macy al kende wist hij niet meer, zo lang was het niet dacht hij. Even gleden zijn ogen de kamer wéér rond, het was er leeg maar het was beter dan buiten, in de open lucht met z'n allen te slapen, alhoewel.. Buiten was het altijd best wel gezellig, behalve sommige jongens dan die ook bij de Maffia zaten. Bij die gedachten schudde hij zijn hoofd even voordat hij wéér verder ging denken en dat wilde hij even niet, hij wilde eens niet afwezig zijn, wat hij altijd probeerde om niet te doen maar deze keer lukte het; vreemd genoeg, want hij keek nogsteeds met een vriendelijke uitdrukking op zijn gezicht naar Macy te kijken, wat wel logisch was omdat ze voor hem stond.

Haar glimlach verdween alweer toen ze door het raam wat jongens zag. Arrogant, met haar borst een beetje naar voren, stapte ze het huis uit en liep ze tegemoet. Een gedoe, om wie de grootste kamer kreeg. Macy keek ze verwijtent aan en gaf ze de opdracht om naar de vuilnisbelt te gaan en zoveel mogelijk matrassen, kussens en dekbedden mee te nemen, en zich daarna weer te melden bij haar. Een van hen maakte een onaardige opmerking over de reden waarom Dylan niet bij hun was maar in Macy's huis, waardoor ze hem dreigend aankeek. Hij keek terug, en sloeg haar keihard op haar oog. Ze gaf hem een harde trap in zijn buik, en wees ze richting de vuilnisbelt. Een dreigende blik naar de jongen, die verging van de pijn, en daarna ging ze grijnzend het huis in. Haar oog zou wel een blauw oog worden, maar dat was ze wel gewend.

'Ai,' sprak hij lichtjes toen Macy op haar oog geslagen werd, die werd blauw, dat was volgens hem bijna wel zeker even beet hij op zijn lip, en bleef dat de hele tijd doen maar toen Macy omdraaide keek hij haar even normaal aan. 'Zit je door mij met dat oog?' vroeg hij even boos en hij was van plan om de jongen achterna te gaan, maar voordat hij weg liep draaide hij zich net op het laatste moment om, hij besefte nu pas weer dat Macy hem een trap had gegeven en de je jongen uitbarstte van de pijn. Maar als Macy dit trouwens niet had gedaan liep hij wel even achter de jongen aan, die het dan zou uitschreuwen van de pijn, iets wat hij wist uit ervaring van al zijn slachtoffers. Even gleden zijn ogen naar Macy, om nou te vragen of het ging klonk hem flauw, tenminste in zijn ogen wel.

Ze drukte even met haar hand op haar oog, en kneep beide helemaal dicht voor een paar seconden. "Dat gaat een blauw oog worden," mompelde ze. "Niet helemaal, die idioot maakte een opmerking om je, en sloeg me, zijn eigen schuld." Macy ging er niet op in, en nam een hap van haar pizza.

Hij zuchtte. 'Misschien heeft hij ook wel gelijk, en heb ik hier niks te zoeken,' zei hij en keek naar de grond, terwijl zijn keel een diepe zucht verliet en toen even naar Macy keek. 'Misschien..' hij kon en wilde zijn zin niet af maken, hoorde hij hier misschien wel? Of niet? Door hém sloeg de jongen Macy, maar anders, volgende keer als hij hem zou zien zou hij hem pakken en dan.. zou hij beter kunnen vluchten voor zijn leven.

"Wat? Nee! Je moet je er niet mee bemoeien, dat was tussen hem en mij, en hij moet gewoon weten dat hij mij niet mag slaan, en het is niet je schuld!"
Macy keek hem wat onbegrijpend aan. Hij wás hier niet schuldig aan, en een blauw oog vond ze helemaal niet zo erg eigenlijk, dat ging over een week wel weer weg.

Hij zuchtte even en knikte toen, terwijl hij zijn hoofd weer naar boven richtte en recht in de ogen van Macy keek, hij had heel vaak blauwe ogen, zelfs had hij er wel eens twee blauwe ogen tegelijk gehad! Even kwam er een grijns op zijn gezicht, die wel vaker op zijn gezicht verscheen maar ditkeer voelde het anders, ook voor hem. Het was een soort grijns die aangaf dat hij zich opgelucht voelde, en alle andere dingen die hij daarbij nogmeer voelde ondertussen..

Gerustgesteld wierp ze hem een laatste blik toe, waarna ze naast Saena op de bank zakte en het stuk pizza wegwerkte.

Hij zuchtte even en keek door het raam, naar buiten. Sommige jongens kwamen al weer terug met een paar spullen, maar ze deden dit stiekem. Toen keek hij weer naar Macy, en Seana waar Macy naast was gaan zitten. Of er nog meer meisjes in de Maffia zaten wist hij niet, maar wel meer jongens. 'Moet ik anders ook wat gaan zoeken op de vuilnisbuilt, ik heb anders toch niks te doen..' zei hij zuchtend en keek Macy aan, omdat hij de vraag ook aan haar gesteld had..

Ze zag de jongens terugkomen met - zo te zien - redelijk nieuwe en fijn uitziende matrassen. Ze stond op, en zette een stap naar de deur. Toen hoorde ze Dylan. Ze keek hem even aan. "Als het het wilt, ga ik geen nee zeggen." Was het erg vreemd dat ze aardiger tegen hem was? "Maar denk je wel dat je het aankan, als ze misschien zin hebben om even te gaan slaan?"
Ze keek naar Saena. "Ik ga éven kijken wat ze daar hebben, trouwens." Ze liep het kraakpand uit, en liep de jongens tegemoet. Macy wees op de oude parkeerplaatsen voor de kraakpanden, en bedoelde dat ze ze daar moesten leggen. Nadat er ongeveer acht matrassen op elkaar lagen, gingen ze terug naar de vuilnisbelt. Zo te zien, was er net een grof-vuil ophaaldienst geweest in de rijke buurt.

Hij knikte. 'Nee, ik doe wel wat terug, dat mag toch?' Toen liep hij naar buiten toe en liep samen met de jongens naar de vuilinsbuilt, om weer nieuwe spullen te halen. Eén van de jongens, die Macy geslagen had keek hem raar aan en schraapte zijn keel: 'Ach, kom je toch maar mee? Wil je niet liever bij Macy blijven?' Rustig beet Dylan een beetje op zijn lip, maar keek recht voor zich uit, anders als hij zo reageren zouden ze nog doorgaan, maar dan erger. Toen hij een paar keer een stoot tegen zijn sterke armen aankreeg, beet hij nog meer op zijn lip. Hij mocht dan wel sterk zijn, hun wisten dat zeker niet en testte hem dus uit, toen de jongen echter nog harder begon te slaan draaide Dylan zich naar hem toe en sloeg hem op zijn oog, de jongen kon het wel uitschreeuwen van de pijn, dat was te zien maar bleef in de groep lopen. 'Kap daarmee, ja?!' zei hij, voor de eerste keer netjes, als hij echter nog door zou gaan konden er andere gevolgen komen, die hij niet wilde weten met zijn blauw oog. Toen ze ondertussen bij de vuilnisbuilt aangekomen waren begon iedereen te zoeken, hijzelf vondt 3 matrassen, en een stapel nette dekens, die nog helemaal nieuw eruit zagen en gestreken. Glimlachend pakte Dylan het op, net of het goud was en nam het mee. Hij was als eerste vertrokken en toen hij weer terug kwam als eerste glimlachte hij en liet zijn vondsten zien aan Macy. 'Het is gewoon allemaal nog nieuw!' zei hij glimlachend en liet de spullen die had hij gevonden zien; de 3 matrassen die hij eerst onder zijn arm geklemd had en de nieuwe dekbedden, die best wel dun waren maar het was ermee voor zolang te doen om eronder te slapen.

"Goed zo!" zei ze, terwijl Dylan, en wat andere jongens ook nog, met matrassen en dekbedden terugkwamen. "Tja, dat heb je hier met die rijke mensen, gooien slechte dingen gewoon weg..."

'Ja, maar dat is maar goed ook dat ze ze weggooien, daar prfiteren wij juist van!' zei hij en bleef even een tijdje buiten staan, omdat hij dit als enigste dingen kon vinden legde hij ze op de grond neer bij de parkeerplaats en bleef toen even staan kijken, naar de lucht. Die was helderblauw en af en toe vormden hier en daar wat wolken erbij in de lucht. Zijn leven was veranderd, veel veranderd. De meesten zouden dit leven niet eens mee willen maken, Dylan echter wel en hij kon zich niet voorstellen hoe hij nu anders geleefd zou hebben, het was raar om eraan te denken dat hij Macy en Saena niet gekend zou hebben. Maar die gedachten verdwenen al snel weer toen hij weer zijn aandacht naar de wolken liet gaan, waar soms vormen in verstopt waren of gewoon ergens op leken.

Een half uur later, toen Macy op de hoogste stapel matrassen was gaan zitten en keek hoe de stapels hoger werden, werd het een beetje frisser buiten, en begon het donkerder te worden. Ze haalde de drie matrassen van Dylan eruit én een merkwaardig vaag matras dat anderhalve meter hoog was, pakte een paar kussens en dekbedden en sleepte ze het huis in. De jongens sprongen op de matrassen af, en probeerden er een paar te bemachtigen. Macy liet ze hun gang gaan, en duwde de spullen naar binnen. Van een overgebleven stuk pizza dat koud was geworden nam ze alsnog een hap, maar legde hem daarna weer terug en duwde de matrassen in de slaapkamers. Alleen - wie ging bij wie? Er waren maar twee kamers...

Hij glimlachte en wachtte totdat iedereen naar binnen was, de kamers waren nog niet verdeeld en daarom bleef hij in de woonkamer staan, iedereen stond te fluisteren tegen elkaar en gingen allemaal een kamer in, maar Dylan wist niet waar hij moest slapen, zou je net zien dat hij naast die jongen moest die door hem een blauw oog kreeg zeker?

"Ga je in ons huis, of die van de jongens?" vroeg ze, toen ze Dylan zag twijfelen.

Hij dacht even na, en zuchtte toen. 'Ik weet het niet,' zei hij even hoofdschuddend en glimlachte daarna even, terwijl hij Macy aankeek.