Ze knikte gretig. Terwijl Macy het brood tevoorschijn haalde, wachtte ze geduldig, maar toen ze eenmaal het brood in handen had, was het vrijwel meteen weg. 'Sorry,' zei ze met volle mond, 'had jij ook gewild?'

"Eigenlijk wel" zei ze. Het laatste stukje brood in de zak at ze snel op, en knikte tevreden.

'O, sorry!' riep ze uit. Snel veranderde ze van onderwerp. 'Maar, waar zullen we gaan slapen vannacht?'

"Ehm, er zijn wel wat kraakpandjes waar we normaal gesproken slapen. Maar soms gaan ze snachts werken, ik heb eigenlijk geen idee wat ze vanavond gaan doen." zei ze.

Ze haalde haar schouders op, maar ze was redelijk moe. Vannacht had ze ook al niet geslapen. Wist zij veel dat ze deze Macy tegen zou komen. Toen bedacht ze dat slaap dus stiekem wel handig was. 'Kraakpand. Waar?' wist ze naar buiten te brengen. De vermoeidheid sloeg plotseling heel erg toe.

"Kom maar, het is niet zo heel erg ver." zei ze. Ze merkte dat Saena moe was, en zelf was ze dat ook wel een beetje. Zo'n tweehonderd meter verderop, wat helemaal niet ver was, kon je de verlaten huisjes vinden waar altijd wel wat zaklampen, dekens en kartonnen dozen, die als matras gebruikt werden, lagen.

Ze knikte en sjokte moeilijk achter Macy aan. Zodra ze de dozen zag, schoot ze ernaartoe en ging liggen. Meteen viel ze in slaap.

Ze glimlachte en keek even in het rond, waarna ze wat fleecedekens pakte en die over Saena heen legde. Ze ging op een ander stuk karton, vlakbij Saena, liggen en legde een deken onder haar hoofd en over haar heen. En toen verzonk ze zelf ook in een slaap...

slot